وضعيت آب و هوايی ديمزارهای کشور قابل پيش بينی نبوده بطوريکه تغييرات آن در چند سال گذشته وسيع و از خشکسالی شديد تا سالهای پر باران و از زمستانهای خيلی سرد و بهار خنک تا زمستان معتدل و بهار گرم وجود داشته است. همين امر سبب شده است تا کشاورزی در اين مناطق همراه با ريسک بوده و توليدات زراعی تابع مستقيمی از شرايط اقليمی گردد. با توجه به وجود عوامل جوی غير قابل کنترل، مديريت مزارع ديم مشکل و به همان نسبت پاسخ محصولات به آن تعيين کننده است. با اعمال مديريت صحيح زراعی می توان در سالهای مطلوب به پتانسيل توليد نزديک و در سالهای نا مطلوب اثرات فاکتورهای محيطی را کاهش و توليد منطقی داشت.

کشورمان جزء مناطق خشک و نيمه خشک جهان بوده و 54% اراضی قابل کشت کشور بصورت ديم می باشد. مناطق مختلف آب و هوايی کشور از نظر کشاورزی به چهار منطقه تقسيم شده است که شامل : 1- اقليم گرم و مرطوب سواحل درياي خزرکه دارای متوسط حداكثر درجه حرارت 37 ، متوسط حداقل درجه حرارت 7-  و تعداد روزهاي يخبندان حدود يكماه و متغير است.